Maandagmorgen vertrek ik voor mijn werk naar het Lauwersmeer. Ik ben daar druk bezig als ik aan het begin van de middag een sms ontvang van Rommert: 'vanmorgen twee Kleinste Jagers Lauwersoog'. Het was me al opgevallen dat er een harde noordelijke wind stond en ik had daardoor al plannen om eventueel na het werk nog even over de Waddenzee te gaan kijken.
Als ik klaar ben met mijn werkzaamheden in het Lauwersmeer rij ik naar de haven en instaleer me bij de windmolens. Ik heb niet echt hoge verwachtingen, maar misschien heb ik geluk en vliegt er iets. Ik zit nog geen minuut als ik niet ver weg twee jagers dicht bij elkaar zie vliegen. Ze ogen kleiner en slanker dan de Kleine Jagers die ik gisteren bij Camperduin zag. Langzaam komen de vogels dichterbij, ze lijken wat rond te hangen en vliegen niet strak door. Hierdoor kan ik ze prima bekijken. Het licht valt steeds beter op de vogels en ik zie meer en meer details. Lange middelste staartpennen, donkere kopkap en de kleur is niet bruin maar oogt grijs en 'koud'. Ineens besef ik dat ik aan het kijken ben naar twee Kleinste Jagers (# 310)! De vogels komen zo langzaam voorbij dat ik probeer door mijn telescoop een filmpje te maken met mijn camera. Op het scherm van de camera zie ik dat ik een vogel in beeld heb, maar als ik het later terug wil kijken blijkt helaas dat ik niets heb opgenomen.
Ik besef voor de zoveelste keer waarom het jaarlijsten nu eigenlijk zo leuk is. Ik ben ongelooflijk blij met elke nieuwe soort en dat is dit keer niet anders. Ik kijk om me heen of er iemand is om mijn blijdschap mee te delen maar ik zie niemand. Daarom sms ik mijn blijdschap maar de wijde wereld in. Ondertussen kijk ik over de Waddenzee en zie alweer een jager vliegen, dit keer is het een Kleine.
Na een half uurtje (de Jager-tussenstand is ondertussen gestegen met 4 Kleine) stopt er een auto. Ronald de Lange stapt uit, hij komt ook over zee kijken. Het volgende half uur is hectisch en mede daardoor onvergetelijk. Zes Kleine Jagers vliegen langs, ik zie ineens een Noordse Stormvogel in oostelijke richting langs keilen en ontdek vlak daarna een Velduil die boven zee vliegt. Ronald ontdekt kort hierna een Zeekoet die niet ver uit de kant zwemt. Hierna krijgen we gezelschap van een collega van Ronald en we zien dan nog een aantal Kleine Jagers (inclusief een mooi groepje van vier), een groepje van drie Grote Jagers en tot mijn blijdschap nog een Kleinste Jager.
Als ik uit de haven vertrek staat mijn teller op 17 Kleine Jagers, 3 Kleinste Jagers, 3 Grote Jagers, 1 Noordse Stormvogel, 1 Velduil en een Zeekoet. Geen slechte score voor een maandag!
