De twee Roze Spreeuwen die al bijna een week op Vlieland verblijven, spoken al een tijdje door mijn hoofd. Ik wil deze soort maar wat graag op mijn jaarlijst hebben, maar om speciaal daarvoor helemaal naar Vlieland te gaan... Aan de andere kant, misschien is dit mijn enige kans en is de rest van het jaar deze soort niet meer twitchbaar. Ondanks deze twijfels heb ik diep van binnen de beslissing dan eigenlijk al lang genomen: niet zeuren, gewoon gaan.
Rommert tipt me dat er een JNM Kamp op Vlieland is, misschien weten die meer van de Spreeuwen. Ik bel vrijdagmiddag Rob Gordijn en hij gaat direct voor me informeren of de vogel(s) nog op het eiland aanwezig zijn. Ruim anderhalf uur later krijg ik telefoon vanaf het eiland: de juveniele Roze Spreeuw is nog steeds aanwezig langs het fietspad richting het Badhotel. Om precies te zijn zien ze op dat moment de vogel! Dit nieuws geeft voor mij de doorslag: zaterdag ga ik naar Vlieland!
Op zaterdagochtend om kwart voor elf stap ik van de boot op Vlieland. Ik huur een fiets en ga eerst naar de noord-oost punt van het eiland. Hier kom ik enige bosjes kloppende JNM-ers tegen, ze hebben geen spreeuwen gezien en geven me de tip het bij het fietspad langs de zeereep te proberen. Als ik op het fietspad aankom zie ik na een paar 100 meter een groepje Spreeuwen links van het pad in het korte gras fourageren. Ik stop en kijk - en zie een juveniele Roze Spreeuw (# 309). Nog geen uur op het eiland en het is direct raak. Ik gooi mijn fiets op de grond en pak mijn scoop en camera: ik wil een bewijsplaatje maken. De Roze Spreeuw zit niet ver weg en het lukt me een paar foto's te maken. Daarna vliegt de hele groep op en vliegt verder weg van het pad. Ik volg de vogels maar ze verdwijnen al snel achter een stel duinen. Glunderend bel ik Martijn Bot, dit goede nieuws moet ik met iemand delen. Ik vertel hem mijn verhaal en piep daarna de vogel door.
Aangezien de boot pas om vijf uur vertrekt, heb ik nog een hele middag op het eiland. Die middag kan ik het best over zee gaan kijken en ik zoek een mooie stek. Helaas waait het niet hard en vliegt er bijna niets: twee of drie Kleine Jagers en een paar keer een verre Jan van Gent. Na een tijd besluit ik terug te gaan naar mijn fiets en het eiland verder te gaan verkennen. Als ik bij mijn fiets kom, zit in de vlieren aan de andere kant van het pad een grote groep Spreeuwen. Binnen een paar minuten zie ik weer een Roze Spreeuw zitten. Ik maak nog een paar foto's en daarna fiets ik richting Waddenzee. Ik zie verder niet veel bijzonders meer en om vijf uur verlaat ik met een uitstekend humeur Vlieland.
