Toen ik begin dit jaar besloot te gaan jaarlijsten, wist ik al dat ik een aantal weken andere verplichtingen zou hebben. Voor mijn werk moest ik in maart naar Estland, ik had al een vogeltrip naar Kazakhstan geboekt en ik zou in het najaar drie weken in het Lauwersmeer zijn voor mijn werk. Ondanks dat ik wist dat ik tijdens deze ongeveer anderhalve maand niet met mijn jaarlijst bezig zou kunnen zijn, besloot ik er toch echt voor te gaan. Gewoon de gok nemen en hard gaan vogelen en dan zien op hoeveel soorten de teller op 31 december zal staan.
Zoals al gezegd, heb ik dit najaar drie weken veldwerk in het Lauwersmeer. De eerste was in de laatste week van september, de tweede daar direct achteraan, in de eerste week van oktober en de derde is in de derde week van november. De hele maand september had ik een vaag gevoel dat het wel eens helemaal mis zou kunnen gaan door dat veldwerk. Ik zou in totaal 10 volle dagen in de goede tijd 'op slot zitten'.
De eerste week verliep voor mijn jaarlijst gelukkig zonder problemen. De Grote Tafeleend keerde weer terug op het Hoefijzermeer en voor de rest werd er niet veel bijzonders ontdekt. Op zaterdagochtend 29 september vertrok ik dan ook met een tevreden gevoel naar Vlieland. Ik had gehoord dat het eiland letterlijk afgeladen zou zijn met Kepen, Vinken, Graspiepers, Koperwieken en Zanglijsters. Daarnaast waren er veel Beflijsters te vinden en werden Dwerggorzen, een Roze Spreeuw, een Kleine Vliegenvanger, een Roodmus en een paar Bladkoningen ontdekt. Vooral de Blako's wekten mijn interesse, dat zou een nieuwe jaarsoort zijn. De hele zaterdag vogelde ik in de striemende regen met Bas van den Boogaard. Het lukte ons die dag niet een Blako te zien of te horen te krijgen. Maar op zondag lukte dat wel (# 318)! Sander Bot en vrienden ontdekten een vogel in de buurt van de waterzuivering. Na een paar minuten zoeken vond Bas de vogel en kon ik deze soort op mijn jaarlijst bijschrijven.
Na het Vlieland-weekend begon ik aan de tweede week van bemonsteren in het Lauwersmeer. Nog vijf dagen en met een beetje geluk zou ik niet al te veel missen. Als ik in de loop van woensdag voor een pauze aan boord kom van onze boot, heb ik een aantal sms-jes. Bonte Tapuit op Texel! Ik moet even zuchten, maar maak me niet al te veel zorgen. Tapuiten blijven opvallend vaak een paar dagen hangen en waarom zou deze vogel dat niet doen? Met een beetje geluk zou ik de vogel op zaterdag in kunnen koppen. Helaas bleek de vogel de volgende dag niet meer aanwezig te zijn. Ik vond het vervelend dat ik de tapuit gemist had, maar kon het al snel relativeren. Nog maar twee dagen te gaan, en het leek erop dat ik tijdens deze periode dan maar 1 soort zou gaan missen.
En toen werd het vrijdag de vijfde. Het was een geweldig mooie ochtend, geen wind, een strak blauwe lucht en boven het Lauwersmeer hingen zeer fraaie mistflarden. We hadden deze laatste dag nog heel veel werk te doen en ik stond dan ook om acht uur al in het water tubers (knolletjes) van het Schedefontijnkruid te bemonsteren. Om een uur of half elf kwam ik aan boord van onze boot en pakte de telefoon: bijna 15 gemiste oproepen en 20 sms-jes. Op dat moment ging de telefoon en kreeg ik Hans ter Haar aan de lijn. EASTERN CROWNED WARBLER in Katwijk... Wat er toen in een paar milliseconden aan emoties door me heen ging, is met geen pen te beschrijven. Het leek alsof de wereld even op zwart ging, een echte mega-, een superzeldzaamheid, de derde waarneming voor de WP en ik kon er niet heen. Ik ben aan het jaarlijsten, wil niets missen, kan me niet veroorloven iets te missen en nu overkomt me dit...
Een paar minuten nadat ik Hans aan de lijn heb gehad, gaat de telefoon opnieuw en komt er weer een sms-je binnen. Zo blijft de telefoon rood gloeiend, wat mijn collega's ook niet onopgemerkt blijft. Met andere vogelaars kan je de frustraties van het niet-weg-kunnen naar een goede soort delen, maar met collega's is dat toch anders. Ik ga op het achterdek van de boot zitten en mijn hersenen werken op volle toeren. Dit kan toch niet waar zijn! Op de allerlaatste dag van mijn veldwerk zo'n soort! Maar ik kan met geen mogelijkheid weg. Hoe ongelooflijk frustrerend het ook is om te weten dat je deze twitch waarschijnlijk gaat missen, op de langere termijn is m'n werk toch echt belangrijker.
De hele dag spookt de Eastern Crowned door mijn hoofd. Ik denk aan de hectiek en de chaos bij de vele vogelaars als ze deze vogel te zien proberen te krijgen. In het begin voel ik me ellendig en zelfs misselijk, maar dat gevoel maakt al redelijk snel plaats voor berusting. Met geen mogelijkheid kan ik iets aan de situatie veranderen en ik zal moeten hopen dat de vogel op zaterdag nog aanwezig is. Gelukkig is het bemonsteren van de tubers fysiek zwaar en kan ik daar mijn frustraties op botvieren. De dag verloopt snel en om ongeveer half acht 's avonds zijn we klaar met alle bemonsteringen.
In de auto terug naar Almere bel ik met verschillende vrienden. Iedereen heeft de vogel gezien en heel veel mensen hebben zich kennelijk afgevraagd waarom ik niet in Katwijk was. Deze gesprekken doen me goed; het is fijn te merken dat heel veel vogelaars zo met je meeleven. De nacht van vrijdag op zaterdag slaap ik niet al te vast. Het is een windstille, heldere nacht en ik verwacht dat de Eastern Crowned zal vertrekken.
Op zaterdagmorgen ben ik om iets na achten in Katwijk. Hier zijn redelijk wat vogelaars aanwezig en het is best gezellig. Al vrij snel heb ik het gevoel dat de vogel niet meer aanwezig is en na tienen besluit ik te vertrekken.
Misschien dat alleen vogelaars/twitchers begrijpen wat je voelt als je zo'n waanzinnige soort mist. Op mij heeft het een behoorlijke impact en het zal ook nog een tijdje duren voordat dit gevoel echt weg is. Maar ik kan er niets aan veranderen en moet verder met mijn jaarlijst. Ik heb nog iets minder dan drie maanden te gaan en er kan nog veel gebeuren. Het mag vreemd zijn, maar eigenlijk heeft het missen van de tapuit en vooral van de warbler me extra motivatie gegeven.
Gelukkig heb ik vandaag de reeks dips kunnen doorbreken, door de Grote Tafeleend (# 319) aan mijn jaarlijst toe te voegen. Met nog 12 weken te gaan, en met veel zin en vooral plezier, heb ik nog steeds hoop op een mooi eindresultaat.
