Afgelopen voorjaar was een Waterspreeuw enige tijd te bewonderen in de omgeving van Velp. Omdat ik voor mijn werk in Estland was, miste ik deze soort op een haar. Op zaterdag, de dag dat ik weer in Nederland aankwam, was de vogel nog aanwezig. Op zondag stond ik met het eerste licht bij de kleine waterval, maar helaas kwam de vogel toen niet meer opdagen.
Onregelmatig werden de afgelopen zomer Waterspreeuwen gezien langs de Geul in de omgeving van Valkenburg. Max Berlijn en Remco Hofland stuurden me dan steeds mailtjes door met de waarnemingen van de mailgroep Vogel Info Limburg. Afgelopen zondag werd weer eens een Waterspreeuw gezien langs de Geul bij Ingendael. Hier was deze zomer al een keer eerder een Waterspreeuw gezien. Tot mijn grote verrassing werd ineens afgelopen donderdag op exact dezelfde plek als zondag weer een Waterspreeuw gezien. Het leek mij daarom logisch wat er te doen stond: aanvallend vogelen, dus zaterdag naar de Geul en daar gaan zoeken.
En zo sta ik vanmorgen om een uur of acht langs de Geul. Het weer is geweldig; geen wolkje aan de hemel en het is windstil. Eerst neem ik het pad langs de Geul aan de Bergse kant. In het smalle riviertje blijken genoeg goede plekken voor een Waterspreeuw te zijn, maar helaas levert dit, afgezien van aardig wat Grote Gele Kwikken, niets op. Als ik het pad terug loop, zie ik aan de overkant twee jonge vogelaars. Zij zijn ook op zoek naar de Waterspreeuw, maar hebben ook nog niets gevonden.
Terwijl ik verder struin, gaat ineens de telefoon: Jeroen de Bruijn belt vanaf Texel. Hij heeft, samen met Nils van Duivendijk, Bas van den Boogaard en Laurens Steijn een Kortteenleeuwerik gevonden. De moed zakt me even in de schoenen: Texel... en ik zit helemaal in het uiterste zuiden van Limburg! Heb ik nu een tactische fout gemaakt? Wat is wijsheid, in de auto springen en het hele land doorrijden of gewoon die Waterspreeuw blijven zoeken? Ik besluit tot het laatste, eerst concentreren op de Waterspreeuw, misschien kan ik die Leeuwerik later nog zien.
Ik loop dit stukje Geul nog een keer of vijf af, zonder enig resultaat. Dan besluit ik op een hooggelegen plek langs het riviertje te gaan zitten. Ik heb mooi overzicht en misschien komt de spreeuw langsvliegen. Ik zit daar ruim een uur, maar naast Grote Gele Kwikken zie ik weinig spannends langsvliegen. Terwijl ik hier zit stoor ik me, waarschijnlijk doordat ik nog geen Waterspreeuw gezien heb, een beetje aan de drukte langs de Geul. Bijna elke minuut lopen er wel luidruchtige groepjes wandelaars langs, stroomafwaarts is een survival-groep deze rivier met een touwbrug aan het bedwingen, stroomopwaarts staat een rund met luid geboer midden in de rivier zijn gras nog eens te herkauwen.
Het is al bijna half twee als ik weer bij de auto kom. Op de terugweg richting het midden van het land probeer ik met vogelaars op Texel te bellen. Dit lukt maar gedeeltelijk. Ik heb vage plannen toch nog maar naar dit eiland te gaan om de Kortteen te proberen, maar wil eerst meer van de situatie weten. Waneer is de vogel voor het laatst gezien en is er kortgeleden nog gezocht? Ik rijd al in de buurt van Zaanstad als de alwetende Remco me kan informeren. De Kortteenleeuwerik blijkt na half elf niet meer gezien te zijn, ondanks zoekacties van verschillende vogelaars. Dit verzacht enigzins het 'leed' van deze dag der gemiste kansen: de Kortteen was sowieso niet haalbaar geweest vanuit Almere.
Ik zal het reilen en zeilen van de Waterspreeuw langs de Geul blijven volgen. Misschien heb ik op een (doordeweekse!) dag in november of december meer geluk langs de Geul?
P.S.: Wegpiraterij wordt echt afgestraft: de geslaagde race naar de Woestijnplevier heeft me mijn eerste jaarlijst-bekeuring opgelevert (27 Euro)!
