Op zondagmiddag ontdekten Robert Keizer en Reinoud Vermoolen een Lachmeeuw op de Jezuïtenwaai bij Groessen. De vogel komt aanvliegen, zit een minuut op het water en vliegt dan door naar het noorden. Ik twijfel of ik zal gaan rijden op deze melding, het lijkt me bijna onmogelijk de vogel terug te vinden.
(gedramatiseerde weergave)
Maandagmiddag trekken Robert en Reinoud de stoute schoenen nog een keer aan en gaan zoeken naar de Lachmeeuw. Tot hun grote verbazing zit de vogel 'gewoon' op de plek waar ze 'm de dag ervoor ook hebben gezien. Ik besluit direct te gaan rijden en spring in de auto. Het is warm en broeierig weer en ik heb het raam van de auto helemaal open. Als ik over de laatste rotonde voor de snelweg rij, slingert mijn telefoon met een grote boog de auto uit. Met veel vaart schuift mijn trouwe mobiel meters over het asfalt. Ik keer de auto en parkeer bovenop de rotonde. Al snel zie ik de telefoon in twee delen liggen. Twee delen (de boven- en onderkant) die ik eenvoudig weer in elkaar kan klikken. Mijn batterij is echter verdwenen. Gelukkig heb ik een reserve in de auto en binnen een paar tellen ben ik weer bereikbaar voor vogels kijkend Nederland. Ik vervolg mijn weg richting Arnhem.
Onderweg krijg ik een piep: vogel is naar het noorden gevlogen. Ik besluit door te rijden, met een beetje geluk hangt de vogel daar nog ergens rond. Helaas blijkt dit niet het geval te zijn. Na zoeken in de omgeving geloof ik er niet echt meer in en besluit richting Almere te gaan.
In Almere aangekomen ga ik zoeken naar de batterij. Tot mijn blijdschap en vreugde ligt deze in het gras naast de rotonde. Dan gaat de telefoon, David belt me: 'snel naar de Rhederlaag komen, Martijn Bunskoeke heeft de vogel terug gevonden!'. Met een grote bocht keer ik de auto en ga andermaal richting Arnhem. Onderweg weer een afpiep; vogel is weer vertrokken. Ik rij stug door. In het recreatiegebied Rhederlaag tref ik een 10-tal wanhopige vogelaars aan. Zo'n zes gelukkigen hebben de vogel kort gezien, de rest vist achter het net. We wachten met z'n allen op een meeuw die niet wil verschijnen. Iedereen heeft wel zijn idee en is druk aan het speculeren waar de vogel uit kan hangen en of hij nog een keer zal verschijnen op deze plek. Het blijft stil en een stel recreanten verstoren de paar overgebleven meeuwen die op het strandje zitten.
Langzaam is het donker aan het worden en het gaat ook nog best hard regenen. We besluiten de waterzuivering bij Westervoort en de Jezuïtenwaai nog een allerlaatste keer te checken. Hier zijn bijna geen meeuwen te vinden en teleurgesteld rij ik voor de tweede keer terug richting Almere.
