Diep nadenken over de hoogwaardige tekst die ik straks zal gaan produceren om dit jaar en blog netjes af te sluiten, moet ik ook nog wat ruimte in m'n hersenmassa vrijhouden om de gebeurtenissen van de afgelopen dagen op papier te zetten. Het volgende heb ik weten te produceren:
De voorbij dagen had ik voor m'n werk door Nederland getoerd om te kijken of alles er goed bij lag (in de schappen) en was ik op Schiermonnikoog geweest voor de kokardezaagbek. Deze eend "moest" op 24 december bezocht worden, omdat na deze dag de kans bijzonder groot was dat de vogel op de wieken ging i.v.m. vorst en ijs. 25 december was de eerst volgende mogelijkheid de bossen bij Schoorl weer in te gaan om Grote Kruisbek te zoeken. Het doorzettingvermogen liet ons in de steek en na krap een uurtje posten liepen we via het strand (waar Christian een Braam hoopte tegen te komen) terug.
Een vrij makkelijk te benaderen Kleine Burgemeester en een tuin-minnende Roze spreeuw lokte ons naar het pittoreske Den Helder. Een kruimeltje brood bleek voldoende te zijn om de arctische meeuw zo gek te krijgen voor je telescoop plaats te nemen. Het beestje was mooi te bewonderen en nog interessanter gezien het vele geluid dat eruit kwam. De roze spreeuw deed prima z'n best om uit beeld te blijven, maar hield dit nog geen half uur vol. Na intensief speurwerk van Rein Genuit was de plek een dag eerder ontmanteld, maar niet vrijgekomen! Voor de maandlijst (ik denk alleen in termen van lijstjes en sla interessante kleden zonder enige vorm van schaamte over) was het aantrekkelijk genoeg om Reins kunstje te immiteren. Na een minuut of 20 speuren wisten we zelfs tot in het hol van de leeuw door te dringen (klinkt natuurlijk angstaanjagend, maar het was zeer aangenaam en gastvrij) en pronkt (of prijkt) de roze spreeuw op de decemberlijst! Het voelt overigens wel vrij genant om met 1e kerstdag door de smalle straatjes en brandgangen te dwalen, terwijl iedereen voor her raam een vredige kerst zit te vieren. Maar goed...wat is er uberhaupt nog genant als je een week daarvoor op televisie bent, kruipend op het podium in je witte maillot en een schapenvaggie.
De roze spreeuw leverde overigens nog een zeer leuke bijkomstigheid op. De gastvrije mensen hadden 's ochtend een dode Braam (Diepzee vis uit de Atlantische wateren) zien dobberen. Twitchers als Christian en ik zijn spoedden we ons naar de kust en dat leverde 1 heuze vis tick op.
Enkele dagen geleden kwam ik via DBA in contact met Roel Pauw (je moet trouwens wel wat meer waarnemingen gaan invoeren), verslaggever van NOS radio. We hadden afgesproken om op 27 december vogels te gaan kijken en ondertussen te praten over jaarlijsten, twitchen, lijstjes en regels (normafstemming). Een leuke locatie hiervoor was Texel. Toy, Christian en ik gingen voorafgaand aan de (korte) oversteek eerst nog even de Kleine Burgemeester en Roze spreeuw opzoeken. In onze eigen normafstemming was helaas wat kortsluiting ontstaan, waardoor Christian en Toy al voorbij Hoorn reden, terwijl ik nog warm onder de wol lag. Toen ik met zonsopkomst (08.45) arriveerde hadden we een paar koude minuten nodig om de Kleine Burgemeester in beeld te krijgen. Het beestje was dusdanig fotogeniek dat we hier makkelijk een uur wisten door te brengen. Dat betekende wel dat we 15 minuten over hielden om de roze spreeuw (al rennend) binnen te halen. Maar dat was een vrij koud kunstje voor getrainde twitchers als we zijn.
Van Sneeuwuil... Op de boot (10.30) ontmoetten we Roel en staken we direct van wal (of het interview hiermee begon of dat de boot vertrok, laat ik in het midden). Vanaf het eerste moment draaide het bandje mee en vormde de microfoon het middelpunt. Het gesprek verliep ongedwongen en was (opnieuw) een leuke ervaring. Een groot voordeel vond ik dat de verslaggever zelf ook erg goed op de hoogte was van vogels, twitchen, lijstjes enz enz. Dat maakte het voeren van het gesprek een stuk natuurlijker. 1 van de doelen op Texel was de Sneeuwuil. Vanaf de boot reden we hier rechtstreeks naartoe. De uil kon rekenen op zeer veel belangstelling. Een man of 30 zal een onderschatting kunnen zijn.
Naar Oosters Tortel...We hadden net bedacht dat we voor Roel Strandleeuwerik en Frater ging zoeken toen de pieper ging. Vanaf dat moment werd er pas echt spannende radio opgenomen! "Oosterse Tortel" verscheen in het schermpje en het verstand ging op nul. We belden met Max en kregen op onze eigen telefoons de foto's van de tortel te zien. Terwijl er heftig gediscussieerd werd, drukte Roel z'n microfoon stevig onze richting op. Met fonkelende ogen hield hij ons in de gaten... had ie een scoop (spreek uit skoep en niet als bij telescoop) te pakken... een nieuwe soort voor Nederland en dat live op de radio!?!? We hadden weinig woorden nodig om te besluiten naar Oudesluis te rijden. Alleen moesten we ons wel verontschuldigen tegenover Roel. Het interview werd abrupt onderbroken, want we reden met gierende banden (zeer overdreven) richting de boot, de verslaggever achterlatend bij de uil.
Tegen een uur of 14 vielen we binnen bij de melder van de Oosterse Tortel. Wat eens een rustig optrekje was, was nu omgetoverd tot een hypermoderne bunker van telescopen en foto-apparatuur, en dat alles om de Oosterse Tortel te ontmaskeren. Was het ringetje nou van hier of kwam het toch van daar...? Ik kan er veel woorden aan besteden, maar uiteindelijk blijkt het beestje gewoon uit een kooitje afkomstig te zijn een paar dorpen verderop! In 1 week tijd bij 2 onbekende mensen "in" hun huis vogelskijken is ook wel iets om te onthouden.
De details krijg ik nog, maar het resultaat van het interview zal vermoedelijk in de ochtend van 31 december op radio 1 te horen zijn
