Het eerste Deception Tours weekend hadden we niet gepland om te gaan. Ik liet het van de weersomstandigheden afhangen om wel of niet te gaan. Vrijdag 26 september struinde ik over de Maasvlakte terwijl menigeen op de boot naar Vlieland stond te wachten. Qua vogels was de Maasvlakte vrij leeg (qua bouwactiviteiten wordt het steeds drukken), maar op Vlieland begon de teller te lopen. De boot was nog geen uur op het eiland aangespoeld of een Raddes Boszanger hipte al vrolijk door het kijkerbeeld van de eerste twitchers. Nog voor de het RBA bericht binnenkwam had ik al een lachende Christian aan de lijn, die vol gepaste interesse vroeg hoe het mij op de Maasvlakte verging. Dat toontje aan de andere kant van de lijn liet ik niet zo maar over m'n kant gaan... De rit naar Vlieland werd ingezet. De keuze om via Brabant te rijden (Teun ophalen) was niet helemaal verstandig, maar verhoogde wel de gezelligheid. Aangekomen in Harlingen zagen we nog net de Speedboot naar Vlieland de haven uit varen. Gedurende de twee uur dat we op de volgende boot moetsen wachten (19.00u) konden we mooi ons klote gevoel weg zuipen. Eenmaal aangekomen op het eiland huurden we een fiets, checkten we in bij het hotel en voegden we ons bij alle Twitchers die al in Tante Pe aan het bier zaten. Ook voor ons was DT1 begonnen.
Bij zonsopkomst (zaterdag 27 september) stonden Teun en ik op de Raddes plek. De vogel bleek alleen in geen velden of wegen meer aanwezig te zijn. De telleurstelling goed maken deden ze niet, maar het is altijd wel erg leuk als de eerste najaars koperwieken en kepen overvliegen. Het struinen door de bossen leverden nog wel wat sprookjesachtige plaatjes op en ook dat is wat waard.
Terwijl ik al de kostbare tijd aan deze schitterende plaatjes (blablabla) besteedde, zette een melding van bladkoning me weer met beide benen op de grond. Soortenscoren... das het enige dat telt! Dus snel het bos uit gerend, op de fiets gesprongen, door het dorp heen racen en uiteindelijk hard in de remmen bij de juiste plek. Otto de Vries had de vogel al de rug toegekeerd, maar wist wel te vertellen dat ik aan de andere kant van het bosje moest zijn. Helaas had ik even geen tijd om een mooi verhaal aan te horen over een langs vliegende vogel. Inderdaad scharrelde er aan de andere zijde van de bossages een mooie bladkoning (316) rond, die zich met tijd en wijlen prima liet bewonderen. Ondertussen werden we ook nog even verrast door een overvliegende ortolaan. Een dwerggors en sperwergrasmus liet ik voor wat het waard was. Het was veel interessanter om op Camping Lange Paal in slaap te vallen, terwijl ik actief opzoek was naar kleine barmsijs.
Het prachtige weer van de dag ervoor maakte op zondag 28 september plaats voor druilerig, miezer weer. De ochtend begon prima, maar langzamerhand werd het behoorlijk nat. Een velduil durfde het nog aan om het luchtruim te kiezen en een zeekoet (op het randje van de dood) zorgde voor wat verdere afwisseling. Vandaag pikte ik de dwerggors wel mee, die voor de 2e dag bij het Posthuis zat. Onderweg hier naartoe kwam ik soort 317 tegen: kleine barmsijs. Het weer was dusdanig slecht dat we ervoor kozen om de boot van 16.45 te nemen. Eenmaal aanboord werden alle sterke verhalen van de afgelopen dagen uitgewisseld.
